گلایه
هر شب که میخواهیم بخوابیم فردا و پس فردا رو مرور میکنیم غافل از اینکه زندگی ساریست و آینده نیاز به مرور ندارد;
امروز رو باید مرور کرد;
امروزی که گریه ی چهره ی خاک آلودِ کودکِ کنار جوی آب رو دیدی و گذشتی;
پاهاتو گذاشتی رو به روی چهره ی معصومش و فقط به سیاه و سیاه تر شدن کفشهات نگاه کردی
نه به درخششِِ چشمهای سیاهِ کودکِ رنجور;
گل رو از شاخه جدا کردی و اشک درخت گل رو ندیدی!
" چشمها را باید شست جور دیگر باید دید "!!
نه،این جمله امروزها تعریف نشده است!؟
باید گفت که ما چشمهامون رو بستیم و غافل از حادثه ها و چه خبرها شده ایم!
به کدوم سمت داریم قدم برمیداریم ؟تو کدوم جاده پا گذاشتیم و داریم پیشم میرویم؟
اصلا داریم پیش میرویم یا یه دور صد ها هزار دوری رو طی میکنیم؟
جواب میخواهم!؟؟؟؟؟؟؟؟؟
به سمت خدا؟به سمت بنده های خدا؟!
به سمت ...؟!
نه. داریم به قعره دره ها پیش میریم
اونجا که جز تاریکی ها، تاربینی ها، تار دلیها
چیز دیگری خود نمایی نمیکنه.
" فتبارک الله احسن الخالقین "
تا حالا این جمله رو تو ذهنت مرور کردی؟تا حالا فکر کردی که این جمله یعنی چی؟
باور نمیکنم که این جمله رو به یاد داری و هنوز داری به ناکجاها گام برمیداری!